Na de afschaffing van de vestingwet in 1874 kreeg Deventer eindelijk ruimte om buiten de afgebroken muren te gaan bouwen. Rondom de oude stad kwamen niet alleen fabrieken, maar ook tal van wijken met arbeiderswoningen, tegenwoordig oude schil genoemd: het Rode Dorp, de Burgemeestersbuurt, Driebergenbuurt, Knutteldorp, Hoornwerk, Rivierenwijk, Zandweerd en Tuindorp. De crisistijd en de daaropvolgende oorlog maakten vervolgens een voorlopig einde aan de Deventer bouwactiviteiten.

(Deventer Brink 39 - 41 na bombardement 6 februari 1945 - foto A.H.A. Roosdorp, Collectie Overijssel)

Na de 2e Wereldoorlog bood Deventer een treurige aanblik. Door de bombardementen was een deel van de binnenstad verwoest. Het herstel van de enorme schade kostte niet alleen veel energie en geld, maar ging ook ten koste van de normale huizenbouw. Bovendien was er kort na de oorlog een groot gebrek aan bouwmaterialen. Intussen zorgde een toenemende bevolkingsgroei voor een steeds groter wordende woningnood. Hoewel het aantal te bouwen woningen jaarlijks werd opgevoerd, bleef er nog lange tijd een tekort bestaan.

Het bouwen van blokken met meerdere woonlagen boven elkaar was in Deventer een nieuw verschijnsel en de realisatie ervan verliep niet zonder slag of stoot. In de gemeenteraad werd er uitvoerig over gedebatteerd. Toch verschenen vanaf 1950 de eerste zogenoemde portiekflats aan de Ceintuurbaan, heel bescheiden bestaande uit slechts drie woonlagen. Spoedig daarna vond dit navolging op andere plekken. Daarbij beperkte men zich steeds tot maximaal vier woonlagen. Er was pas sprake van échte hoogbouw toen architect W.P.C. Knuttel het ontwerp verzorgde voor de eerste torenflat aan de Rembrandtkade: acht verdiepingen hoog en gebouwd in 1958. Spoedig was het grondgebied van Deventer nagenoeg volgebouwd. Ook flatwoningen hadden geen einde kunnen maken aan de nog steeds heersende woningnood.

De wijk Borgele en Platvoet

(Luchtfoto van Zandweerd voor de bouw van Borgele & Platvoet anno 1968)

In 1960 kreeg een nieuwe grenswijziging met Diepenveen haar beslag en dat gaf ruimte om te beginnen met de bouw van de Deltawijk en de wijken Keizerslanden, Borgele en Platvoet. Ook hier zocht men het voor een deel weer in hoogbouw: in elke wijk verschenen verschillende torenflats van elfhoog, cyclusflats genoemd. De twee buurten zijn van elkaar gescheiden door de spoorlijn Deventer-Zwolle. Het zijn woonwijken die met name in de periode tussen 1968 en 1980 zijn gebouwd op initiatief van fabrieken om haar werknemers te huisvesten. Zo kregen de arbeiders rijtjeshuizen, de gezinnen gezinswoningen en de managers vrijstaande huizen. Op deze manier is de diversiteit van woningen in Borgele & Platvoet ontstaan. Momenteel wonen er ongeveer 5.300 bewoners is deze groene buurten waaronder de maker van deze website.

(Platvoet in aanbouw, zicht vanaf hoge flat Nijhoffgaarde ca 1969 - )

(Platvoet in aanbouw, zicht vanaf hoge flat Nijhoffgaarde ca 1969 (foto E. v.d. Worp - Collectie Overijssel)

(Luchtfoto Platvoet anno 1970. De Overstichtlaan en Roland Holstlaan zijn nog niet doorgetrokken)

(Borgele bouw lifttoren Dreef 1969 - archief VtV)

(Platvoet, zicht vanaf hoge flat Nijhoffgaarde ca 1970 (foto E. v.d. Worp, Collectie Overijssel)

(Platvoet, zicht vanaf hoge flat Nijhoffgaarde ca 1970 (foto E. v.d. Worp, Collectie Overijssel)

Annexatie Diepenveen door Deventer

In 1987 besloot de provincie Overijssel tot een herindeling van een groot aantal gemeenten. Diepenveen probeerde lang de annexatie door Deventer tegen te houden en ging in 1993 akkoord met het aanwijzen van bouwgrond voor de stad: Colmschate Noord en Steenbrugge.In 1995 volgde vanwege een nieuw ziekenhuis nog een grondruil met de Rielerenk. De herindeling viel echter niet tegen te houden, dit keer was het de provincie die besliste. Het gemeentehuis in Schalkhaar werd op 31 december 1998 gesloten en ontruimd. Op 1 januari 1999 werden de gemeenten Deventer en Diepenveen samengevoegd tot een bestuurlijke eenheid. Voor de stad Deventer een enorme en gewenste uitbreiding, voor de inwoners van de gemeente Diepenveen, inmiddels nog maar bestaande uit vier kerkdorpen, een grote teleurstelling omdat de zelfstandigheid verdween.