(Beeld kant Nijhoffgaarde anno 2025)

Het ‘Platte Voeten’ kunstwerk is uit gelakt staal vervaardigd in 2012 door siersmid Mendel Jonkers. Op een belangrijk kruispunt in de Deventer wijk Platvoet is naar aanleiding van een opknapbeurt van de openbare ruimte een constructie in twee delen geplaatst. Een deel stelt een ca vier meter hoge voet voor en het andere de afdruk daarvan. Er is ook een zitbank in verwerkt. Op beide delen stond in eerste aanleg de naam van de wijk.

Teen gebroken bij werk aan Platte Voeten

Het verhaal van het beeld op de Platvoet (Uit de Stentor van Deventer 13 oktober 2012 - Geschreven door Jessica Heggers)

Toen ontwerper Mendel Jonkers de grote teen van zijn rechtervoet brak, deed het vooral heel erg zeer. Later moest hij er ook wel om lachen. Jonkers brak de teen terwijl hij bezig was een staalstrip door te buigen waarmee hij werkte aan de markering ‘Platte Voeten’; twee stalen voeten van 4 meter hoog die zaterdag 13 oktober 2012 op de kruising van de Overstichtslaan met de Nijhoffgaarde onthuld zijn. De voeten moeten de twee delen van de wijk Platvoet weer met elkaar verbinden. Jonkers: ”Voeten, dat zijn er altijd twee die bij elkaar horen, net als deze wijken.”

Jonkers groeide op in de kunstsmederij van zijn vader Willem Jonkers III. Daar leerde hij spelenderwijs het ambacht van kunstsmid. Sinds vijftien jaar woont en werkt hij deels in Japan waar hij meubels van hout en metaal maakt. De voeten maakte hij in opdracht van de taakgroep Platvoet. Die besloot vorig jaar dat er een markering moest komen om de wijk weer een gezicht te geven. In de markering moest ook de historie van de wijk terugkomen. “Toen de vraag kwam, kreeg ik al snel dat beeld van die grote, stalen voeten. Mensen weten daardoor direct dat ze op de Platvoet zijn. Vanuit die gedachte ben ik verder gaan denken en schetsen.”

(Beeld kant Boutensgaarde anno 2012)

Jonkers vindt het prettig om in opdracht te werken. ”Ik luister goed naar wat de klant wil en werk dat in mijn eigen stijl uit.” Bij de Platte Voeten deed hij dat door alle elementen die de taakgroep benoemd had, mee te nemen in het ontwerp. Zo verwerkte hij de vorm van een ontkiemend zaadje en de gebogen staven van de oude spoorlijn. Aan de linkervoet worden als een soort reuze teennagels, bankjes gemonteerd van spoorbiels. Die verschillende elementen verwijzen naar de geschiedenis van de wijk: de volkstuintjes van vroeger, het spoor en de stopplaats waar mensen even op adem konden komen.

In de voeten zit 120 meter stripstaal, dat is 600 kilo per voet. Ieder exemplaar bestaat uit vijf losse tenen. “De teen zelf heb ik verbogen door koud te walsen en te persen en soms door met bruut geweld te vervormen. De bovenkant van de tenen is gesmeed, alleen zo’n teenkootje weegt al dertig kilo. Daarna is alles aan elkaar gelast en dan is het natuurlijk niet meer van zijn plaats te krijgen. Aan de installatie moet dan ook een kraanwagen te pas komen.”